Παρά τα όσα γράφονται, η αγωνιστική αυτή ανέδειξε αδιαφιλονίκητο νικητή: το Θωμά Μητρόπουλο. Στο «Μότσαρτ» χθες πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες. Το τηλέφωνό του θα έχει πάρει φωτιά και το αντάλλαγμα των υπηρεσιών του την ανιούσα. Οι τέσσερις μεγάλοι κατάλαβαν ότι το πενήντα-πενήντα δεν αντέχεται. Ότι χωρίς σπρώξιμο, οι ομαδάρες τους δεν κερδίζουν ούτε μπυραρία.
Αυτό βέβαια είναι αναμενόμενο: όταν αλλάζεις κάθε χρόνο τόσους παίκτες στην προσπάθειά σου να πάρεις την «κούπα» (κι όχι στην προσπάθεια να παίξεις καλό ποδόσφαιρο προκειμένου να πάρεις την «κούπα»), ομάδα που να μπορεί να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο (χωρίς δηλαδή να χρειάζεται να «καθαρίζει» ο διαιτητής) δύσκολα θα φτιάξεις. Όπως έλεγε κι ο Σάντος, το να μεταδώσεις στους παίκτες σου να παίζουν άμυνα, γίνεται σχετικά σύντομα: αρκεί να μάθουν τις θέσεις τους στο χώρο. Το να τους μάθεις να παίζουν επίθεση θέλει χρόνο, γιατί πρέπει να μπορούν να βρίσκουν ο ένας τον άλλο σε απρόβλεπτες (από τακτικής απόψεως) καταστάσεις. Είναι πάντα πιο εύκολο να καταστρέφεις, παρά να δημιουργείς.
Αν ο επόπτης δεν είχε σφυρίξει το οφσάιντ στον Μπεργκ, σήμερα ο Παναθηναϊκός θα ήταν η ομαδάρα που θα κάλπαζε για το πρωτάθλημα, περιμένοντας το ντέρμπι για να αυξήσει τη διαφορά από ΑΕΚ-Ολυμπιακό. Αν ο Βάτσιος είχε δώσει πέναλτι στο χέρι του Γουάλας στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ θα είχε ήδη από τη τρίτη αγωνιστική καλύψει τους τρεις πόντους της τιμωρίας και κανείς δε θα μιλούσε για «κομπλεξική ομάδα». Αν ο διαιτητής είχε δώσει ένα από τα δύο χθεσινά πέναλτι ή «πέναλτι» στην ΑΕΚ (καμία σημασία δεν έχει αν ήταν ή δεν ήταν, ας είχε πάει ο κόρακας στη βούλα κι ας έγραφε μετά όσες ανακοινώσεις θέλει ο Καραπαπάς), σήμερα η ΑΕΚ θα είχε «σπάσει την κατάρα» και «θα πήγαινε στο Καραϊσκάκη για να αφήσει εκτός διεκδίκησης του τίτλου τον Ολυμπιακό», ήδη από την τέταρτη αγωνιστική. Ας μη σήκωνε ο επόπτης το σημαιάκι στο γκολ του Ελιουνούσι κι ακόμη κι ο (χωρίς καμία τύχη, κατά τη γνώμη μου) Ολυμπιακός θα είχε πάρει «νωρίς κεφάλι στην κούρσα του τίτλου» και θα περίμενε την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη για να την αποτελειώσει. Ελπίζω να μην πει κανείς ότι ήταν ένα μέτρο ακάλυπτος ο Ελιουνούσι: δηλαδή, όσες φορές τα τελευταία χρόνια ήταν παίκτης του Ολυμπιακού ακάλυπτος, σφυριζόταν οφσάιντ; Κατά το «ντοπέ είναι αυτός που πιάνεται» του Τζέκου, πέναλτι κι οφσάιντ είναι αυτά που δίνονται.
Αυτή είναι η αξία του Θωμά Μητρόπουλου κι όλοι τη συνειδητοποίησαν χθες: έχει τη μαγική ικανότητα να μετατρέπει ομάδες «κομπλεξικές», που «ζαλίζονται από την κορυφή», σε ομαδάρες που έχουν «το μέταλλο του πρωταθλητή». Ίσως έτσι να εξηγείται και το πενήντα-πενήντα (με τα σπόρια στους μικρούς) στα ματς των τεσσάρων μεγάλων: προκειμένου να καταλάβουν τα αφεντικά τους «which side their bread is buttered on», που λένε κι οι Εγγλέζοι.
Ειρήσθω εν παρόδω, και βλέποντας τον κύριο δεξιά στη φωτογραφία, η πρόβλεψή μου ότι ο Ολυμπιακός έχει κλειδώσει την τέταρτη θέση ισχύει στο βαθμό που, μετά το Μαρινάκη, δεν αναλάβει την προεδρία του Ολυμπιακού ο Κόκκαλης. Αν αυτό γίνει ενώ ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε απόσταση βολής από την κορυφή, κι εφόσον ο Θωμάς Μητρόπουλος παραμένει στα πράγματα, ο Ολυμπιακός καθίσταται αυτομάτως αδιαφιλονίκητο φαβορί για το πρωτάθλημα. Η σχέση του Θωμά με τον Κόκκαλη είναι άρρηκτη.
Μια και αναφερθήκαμε στη διαδοχή του Μαρινάκη: δεν είναι περίεργο που, ενώ το βούλευμα για τα δεύτερα στημένα αναμένεται σε λίγους μόνο μήνες, κι ενώ είναι πρακτικά βέβαιο ότι θα είναι παραπεμπτικό, ουδείς ασχολείται με το ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση στον Ολυμπιακό (γιατί βέβαια ο Μαρινάκης θα υποχρεωθεί βάσει του ν. 2725/1999 να πουλήσει τις μετοχές του);
πηγή: dailytripes.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου