Σε αυτή τη φάση, έρχεται να πραγματοποιηθεί το συνέδριο της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση στις 13-15 Ιανουαρίου, επιδιώκοντας να απαντήσει τολμηρά στα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα της περιόδου. Κι αυτήν τη συζήτηση οφείλουν να ανοίξουν τολμηρά όλοι οι αγωνιστές του νεολαιίστικου κινήματος, όλες οι αγωνιστικές ριζοσπαστικές πρωτοπορίες.
Διανύουμε μία περίοδο σφοδρής επίθεσης στα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων με δεδομένη την αδυναμία συγκρότησης του αντίπαλου δέους απέναντι στο κεφάλαιο. Σε μία συγκυρία που σφραγίζεται από την οπισθοχώρηση του λαϊκού παράγοντα και του εργατικού κινήματος παράλληλα με τη σχετικά σταθερή συνέχιση των καταστροφικών για το λαό αναδιαρθρώσεων από το συγκροτημένο μπλοκ της κυβέρνησης, των αστικών πολιτικών δυνάμεων του τόπου και των ευρωπαϊκών και διεθνών μηχανισμών κι ολοκληρώσεων, παρά τις εσωτερικές τους αντιφάσεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι περισσεύουν οι εφησυχασμοί στη «βεβαιότητα» και οι «δάφνες της αυτοδικαίωσης» για τις δυνάμεις της εκτός των τειχών αριστεράς και δη αυτής κομμουνιστικής αναφοράς.
Ακριβώς σε αυτή τη φάση, έρχεται να πραγματοποιηθεί το συνέδριο της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση στις 13-15 Ιανουαρίου, επιδιώκοντας να απαντήσει τολμηρά στα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα της περιόδου. Για τη δεκαετία από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα, είναι πολλά αυτά που μπορούν να ειπωθούν, για την οργάνωση του κινήματος, τα ερωτήματα που τέθηκαν στις πυκνές πολιτικές εξελίξεις της περιόδου κι έμειναν αναπάντητα, τα τάδε πολιτικά σχέδια και τα δείνα λάθη, τις σωστές εκτιμήσεις και τις ασυγχώρητες καθυστερήσεις.
Κι αυτήν τη συζήτηση οφείλουν να ανοίξουν τολμηρά όλοι οι αγωνιστές του νεολαιίστικου κινήματος, όλες οι αγωνιστικές ριζοσπαστικές πρωτοπορίες. Η νέα γενιά βρέθηκε στο κέντρο των εξελίξεων, άναψε το φιτίλι της αμφισβήτησης με τα εξεγερσιακά γεγονότα του 2008, έδωσε τον τόνο στις πλατείες και τις απεργίες του 10-12, και μέσα από το φοιτητικό κίνημα και έβαλε την υπογραφή της στο λαϊκό ΟΧΙ με ποσοστό 80%.
Παρόλες όμως αυτές τις κοινωνικές διεργασίες, δεν προχώρησαν θαρρετά βήματα στο επίπεδο του νεολαιίστικου κινήματος. Η απουσία συγκρότησης της αγωνιζόμενης νεολαίας σε σταθερές δομές του μαζικού κινήματος, η κρίση των φοιτητικών συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος, η αδυναμία ένταξης της νέας γενιάς στο συνδικαλιστικό κι εργατικό κίνημα, σε κατεύθυνση αντιστροφής της υπάρχουσας αποσάθρωσης και σύγκρουσης με τον αστικό συνδικαλισμό, στοιχειοθετούν το σημερινό δυσμενές τοπίο. Ταυτόχρονα παρά τους πολλούς μετασχηματισμούς και τις ανακατατάξεις στο χάρτη της νεολαιίστικης αριστεράς, δεν πραγματοποιήθηκαν τομές στο επίπεδο της πολιτικής πρωτοπορίας της νεολαίας. Η υπαρκτή επικοινωνία των ριζοσπαστικών αγωνιστικών ρευμάτων όλο το προηγούμενο διάστημα στο κοινωνικό πεδίο και σε ορισμένες κρίσιμες πολιτικές καμπές έμεινε ημιτελής κι ανολοκλήρωτη, δεν απέκτησε κεντρική πολιτική έκφραση.
Χάθηκαν όλες οι ευκαιρίες;
Μόνο κάποιος που αρνείται την ίδια την ταξική πάλη, μπορεί να παραδίνεται τόσο εύκολα στην παντοδυναμία του αντιπάλου. Οι αγωνιστές και τα κομμουνιστικά ρεύματα έχουν το «δικαίωμα» στη μερική απογοήτευση, τον αναστοχασμό, αλλά χάνουν την ίδια τους την ταυτότητα αν αφήνονται να πιστέψουν πως το παρόν κι οι τωρινές δυσκολίες δεν αντιστρέφονται.
Τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς! Οι κομμουνιστικές πρωτοπορίες οφείλουν να επενδύσουν στις νίκες, στην επιβολή ρηγμάτων στη συνέχεια της επίθεσης, την όξυνση της αστάθειας και των αντιφάσεων του απέναντι στρατοπέδου, της κυβέρνησης και των διεθνών μηχανισμών, του εγχώριου και ξένου αστικού συνασπισμού εξουσίας.
Καθοριστικό κι αδιαμφισβήτητο καθήκον είναι η στράτευση της νεολαίας σε δομές του μαζικού κινήματος. Με προσανατολισμό στους χώρους όπου σπουδάζει, προετοιμάζεται η αυριανή εργατική νεολαία και τους χώρους όπου συγκεντρώνεται μαζικά η νέα εργατική βάρδια, στους κλάδους που «πονάνε» πιο πολύ το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Με μακρόπνοο σχέδιο οικοδόμησης και ιεράρχησης ψηλά των άμεσων ζωτικών αναγκών-προβλημάτων της νέας γενιάς. Με τη λογική της οικοδόμησης του αγώνα για τις άμεσες διεκδικήσεις, την πολιτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, και στόχο η πάλη απέναντι στον εκάστοτε εργοδότη να μετατρέπεται σε αγώνα πανεθνικής-πανκοινωνικής κλίμακας.
Παράλληλα είναι πιο ανάγκη από ποτέ να ανασυνταχθεί η πολιτική πρωτοπορία του νεολαιίστικου κινήματος. Να ενοποιηθεί προγραμματικά, πολιτικά, πολιτιστικά ο πλούτος του ριζοσπαστισμού που διαμορφώνεται στη νέα γενιά, πάνω σε μία ανατρεπτική λογική και μία σύγχρονη χάρτα αναγκών για τη νέα γενιά, για να χτυπήσουν μαζί όλα τα σφυριά με στόχο την ανασυγκρότηση και πολιτικοποίηση του κινήματος της νεολαίας.
Η σύγχρονη νεολαία είναι η πρώτη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που καλείται να ζήσει συντριπτικά χειρότερα από την προηγούμενη, ενώ, ταυτόχρονα χειρίζεται τα πιο εξελιγμένα μέσα παραγωγής, τις ανώτερες ποιοτικά νέες τεχνολογικές, επιστημονικές και πολιτισμικές κατακτήσεις. Παράλληλα εντάσσεται στην παραγωγή σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, γεγονός που επιδρά στη διαμόρφωση της συνείδησής της, των αξιών, του ψυχισμού της.
Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να απαντήσει σήμερα μία κομμουνιστική οργάνωση νεολαίας είναι η επανανοηματοδότηση του κομμουνισμού ως κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Η σημερινή νέα γενιά μεγαλώνει κάτω από την ιδεολογική υπεροπλία της αστικής τάξης που μιλάει για το «τέλος της ιστορίας», αρνείται τις «μεγάλες αφηγήσεις», προβάλλει έναν άκρατο σχετικισμό, έναν σύγχρονο αγνωστικισμό.
Μία σύγχρονη κομμουνιστική αφήγηση πηγάζει μέσα από τα ίδια τα σπλάχνα του συστήματος και τις αντιφάσεις του, μέσα από την πραγματικότητα και τους δυνητικούς μετασχηματισμούς της. Ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα οφείλει να δίνει απάντηση στο καθοριστικό κοινωνικό ζήτημα, τη σύνδεση της εκρηκτικής ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων με τις ανάγκες του σύγχρονου κοινωνικού ανθρώπου.
Ωστόσο, ένα κομμουνιστικό πρόταγμα θα παραμείνει σχέδιο επί χάρτου, αν δεν καταφέρει να επικοινωνήσει με την τωρινή ζωή της εργατικής τάξης και του λαού, με τα καθημερινά άγχη κι ερωτήματά τους, αν δεν καταφέρει να μετατραπεί από «ευαγγέλιο των πιστών μαρξιστών» σε σκοπό και μέσο του σύγχρονου εργατικού-λαϊκού-νεολαιίστικου κινήματος, οδηγός για την ανάπτυξη του τωρινού αντικαπιταλιστικού οικονομικού και πολιτικού αγώνα. Η σημερινή νεολαία πρέπει να κερδηθεί σ’ αυτό το στοίχημα!
Βέβαια η διαδικασία γύρω από ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα έχει ήδη ανοίξει στο χώρο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς, σε οργανώσεις κι ανένταχτο δυναμικό. Οι νεολαιίστικες δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν με τις επεξεργασίες τους.
Σ’ όλα αυτά τα κρίσιμα κεφάλαια καλείται η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση να τοποθετηθεί και να καταλήξει σε μία μάχιμη πολιτική γραμμή. Σε αυτή την αναζήτηση είναι ιδιαίτερης αξίας και σημασίας η πρόταση θέσεων από τους 19 συντρόφους/ισσες η οποία κατατέθηκε και συζητήθηκε τόσο εντός όσο και εκτός της οργάνωσης, κάνοντας πράξη δυο βασικά στοιχεία: την ουσιαστική εργατική δημοκρατική συζήτηση εν όψει συνεδρίου και την συζήτηση με κατεύθυνση τις ανάγκες και τις αναζητήσεις της νεολαίας γενικά και όχι την εσωστρεφή αναζήτηση οργανωτικών απαντήσεων ή απαντήσεων εντός “πλαισίου”.
Η διαδικασία αυτή αντικειμενικά βγαίνει εκτός από τα οργανωτικά στεγανά, επηρεάζει κι επηρεάζεται από τις ευρύτερες πολίτικες διεργασίες που πραγματοποιούνται στο επίπεδο όλων των πρωτοποριών. Όλοι οι αγωνιστές του νεολαιίστικου κινήματος καλούνται αντικειμενικά κι αυτοί, από το μετερίζι του ο καθένας, να συμβάλλουν.
Με το βλέμμα στο αναγκαίο άλμα στη νέα γενιά και το κίνημά της.
πηγή: kommon.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου