Το σημερινό μας κείμενο-σχόλιο γράφτηκε μ’ αφορμή ένα κείμενο του Κώστα Κεφαλογιάννη στο www.sdna.gr. Προτού προχωρήσω στο σύντομο σχόλιο πρέπει να σημειώσω πως έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο με βάση τα κείμενα που γράφει, αν και κάποιες στιγμές είτε λόγω έλλειψης καθαρής ματιάς ή/και αντικειμενικότητας τα κάνει λίγο μαντάρα. Σε κάθε περίπτωση τον έχω σε μεγαλύτερη εκτίμηση από τον συνονόματο του αρχιερέα του ΑΕκτζήδικου ρεπορτάζ (παραπληροφόρησης καλύτερα).
Το κείμενο που επέλεξα σήμερα έχει τίτλο «ΠΟΥΛΑ, ΦΥΓΕ!» και θα μπορούσε να έχει γραφτεί από οποιονδήποτε οπαδικά στρατευμένο (και όχι μόνο) δημοσιογράφο. Θα μπορούσε να φέρει την υπογραφή του Κόλκα ή του «μοναδικού φίλου του Αλέξη Αλεξίου». Άλλωστε κάθε αθλητικός συντάκτης/δημοσιογράφος που είναι χρόνια στο επάγγελμα έχει γράψει ένα παρόμοιο. Απλά αυτό του Κ. Κεφαλογιάννη είναι το πιο πρόσφατο. Συνεπώς αυτά που ακολουθούν δεν αφορούν μόνο αυτό το κείμενο, αλλά κάθε κείμενο του είδους αυτού.
Τα κείμενα αυτού του είδους είναι κείμενα υπεράσπισης των βαλλόμενων εκείνη την στιγμή ιδιοκτητών. Σύμφωνα με την λογική των συντακτών τους υπάρχουν δύο δεδομένα που πάντα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη από τους αγανακτισμένους οπαδούς:
- Δεν υπάρχουν αγοραστές.
- Δεν πρέπει κάνοντας κριτική να είμαστε ισοπεδωτικοί, καθώς οιπερίου ο λόγος έχουν προσφέρει πολλά στις ομάδες τους και χωρίς αυτούς στις δύσκολες στιγμές αυτές δεν θα υπήρχαν.
Και στα δυο παραπάνω «επιχειρήματα» υπάρχουν απλές και σταράτες απαντήσεις. Όσον αφορά το πρώτο επιχείρημα η απάντηση είναι απλή:
- Για να υπάρχει ενδιαφέρον από αγοραστές θα πρέπει να έχει εκδηλωθεί η πρόθεση από τον Ιδιοκτήτη να πουλήσει και όχι το αντίθετο. Δηλαδή να πουλά κάποιος αφού έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από κάποιον αγοραστή. Όχι ότι το τελευταίο δεν συμβαίνει, αλλά να δεν είναι το «σωστό» σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η απάντηση στο δεύτερο «επιχείρημα» θα μπορούσε να είναι η παρακάτω:
- Το γεγονός ότι οι Ιδιοκτήτες/Διοικούντες των ομάδων ενώ εμφανίζονται να βάζουν πολλά λεφτά σ’ αυτές δεν καταφέρνουν αντίστοιχα αποτελέσματα δεν αποτελεί σώνει και καλά ένδειξη/απόδειξη της αγάπης τους και του ενδιαφέροντος τους γι’ αυτές. Ίσα-ίσα στην καλύτερη περίπτωση αποτελεί απόδειξη/ένδειξη ανικανότητας. Στην χειρότερη υποκρύπτει παιχνίδια με μανατζαραίους ως αποτέλεσμα των οποίων προκύπτει η υπερχρέωση των Π.Α.Ε./Κ.Α.Ε. προκειμένου κάποιοι να βγάζουν πολλά λεφτά από το αλισβερίσι αυτό.
- Το να υποστηρίζει κάποιος ότι παρά την «αφέλεια» των Ιδιοκτητών (τους καημένους τους πιάνουν κορόιδα οι αετονύχηδες του χώρου) οι οπαδοί πρέπει να τους στηρίζουν (να μην τους αμφισβητούν ανοιχτά) γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαν οι ομάδες τους είναι διπλή ηλιθιότητα (ευγενικά «αφέλεια»). Είναι σαν να κατακρίνεις το λιντσάρισμα από τον όχλο κάποιου που ενώ ζούσε προκλητικά (π.χ. έκαιγε «τα λεφτά του» την στιγμή που κάποιοι άλλοι πεινάνε) έκανε και κάποιες αγαθοεργίες, υποστηρίζοντας πως εξαιτίας του λιντσαρίσματος χάθηκε πλέον αυτή η δυνατότητα (των αγαθοεργιών).
- Επιπρόσθετα όπως γνωρίζει ο οπαδός κανείς από τους Μαρινάκη, Σαββίδη, Αλαφούζο και Μελισσανίδη (για τους τρείς τελευταίους γίνεται λόγος στο κείμενο του Κεφαλογιάννη) δεν ασχολείται ανιδιοτελώς με την ομάδα που επέλεξε. Αφήνοντας για την ώρα τον Μαρινάκη στην άκρη, ο μεν Σαββίδης είναι ο εντολοδόχος/αντιπρόσωπος του Πούτιν στην Ελλάδα, ο Αλαφούζος διατηρεί μεταξύ άλλων Μ.Μ.Ε. και ο Μελισσανίδης είναι αυτός που είναι (τώρα πλέον ιδιωτεύει). Άλλωστε όπως πολυμετγνωρίζουμε ο Βαρδινογιάννης πριν πάρει τον Π.Α.Ο. ψαχνόταν ν’ αγοράσει τον Γαύρο…
- Κλείνοντας την απάντηση πρέπει να σημειώσουμε ότι κανείς απ’ αυτούς (ούτε καν ο Ιβάν) δεν «έσωσε» την ομάδα που ανέλαβε. Ο μεν Αλαφούζος έμεινε με τον «μουντζούρη» όταν η πολυμετοχικότητα του Π.Α.Ο. (στην οποία συμμετείχε κι αυτός) πήγε για βρούβες αναλαμβάνοντας τα χρέη που άφησε ο Πατέρας και οι λοιποί βγάζοντας το πρωτάθλημα του 2010 ξινό στους οπαδούς της ομάδας τους. Ο Μελισσανίδης δεν πήρε την Α.Ε.Κ. από την Γ’ Εθνική για να την ανεβάσει εκεί που της αξίζει, γιατί ήταν αυτός που απαίτησε από τους τότε ιδιοκτήτες της να την «φουντάρουν» για να την αναλάβει χωρίς χρέη («καθαρή» όπως έλεγε τότε). Τέλος ο Ιβάν δεν χρεωκόπησε τον Π.Α.Ο.Κ. αφ’ ενός για να δείξει ότι δεν είναι κυνικός όπως ο Μελισσανίδης και αφ’ ετέρου επειδή τα χρέη του Π.Α.Ο.Κ. ήταν εύκολα διαχειρίσιμα για κάποιον που σκόπευε (και σκοπεύει) να βάλει στο χέρι ότι αξίζει και δεν έχει πουληθεί στην Β. Ελλάδα.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι οι Ιδιοκτήτες (φανεροί και αφανείς) των μεγάλων Π.Α.Ε. είναι και οι εν τοις πράγμασι Διοικητικοί Ηγέτες τους και όπως μας παραδίδει ο Αρκάς: «Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί ν’ αποτρέψει μια καταστροφή, η οποία δεν θα ερχόταν αν δεν κυβερνούσε.». Η ρήση αυτή ισχύει το ίδιο είτε μιλάμε για Πρωθυπουργούς είτε για Ιδιοκτήτες Π.Α.Ε./Κ.Α.Ε.
Μετά τα παραπάνω ελπίζω να έγινε κατανοητός ο τίτλος του σημερινού κειμένου/σχολίου. Όποιοι θέλετε να γίνετε συνένοχοι και να παραμείνετε δουλικοί στην εκάστοτε ιδιοκτησία ζητώντας από τον Θεό να σας κόβει χρόνια και να τους δίνει μέρες, μπορείτε να ευχαριστήσετε τον Κ. Κεφαλογιάννη για το κείμενο του. Οι υπόλοιποι μπορείτε να συνεχίσετε ν’ απαιτείτε όσα σας έταξαν από μόνοι τους οι Μαρινάκης, Σαββίδης, Αλαφούζος και Μελισσανίδης όταν ήθελαν να σας καλοπιάσουν για να μην αντιδράσετε/αντιταχθείτε στα σχέδια και στις μεθοδεύσεις τους.
Για το κείμενο του Κ. Κεφαλογιάννη πάτα εδώ.
13 Γενάρη 2017
παρατηρητής 1.
παρατηρητής 1.
πηγή: aek-watch.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου