«Από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της εξαγωγής κεφαλαίου και του μοιράσματος του κόσμου από τις “προχωρημένες” και “πολιτισμένες” αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές (…) Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς εκτός από τη δύναμη» (Β. Ι. Λένιν, Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, Αύγουστος 1915).
Πέρασε ένας αιώνας από τότε που ο Λένιν έκανε αυτή την «προφητική» διαπίστωση, στηριγμένος στην ανάλυσή του για τον ιμπεριαλισμό. Ομως, οι ευρωλάγνοι και ευρωλιγούρηδες, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεταπραττικού και εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού επιδίδονται -δεκαετίες τώρα- σε μια εκκωφαντική προπαγάνδα, με χαρακτηριστικά μαζικής πλύσης εγκεφάλου, προκειμένου να ωραιοποιήσουν την ΕΟΚ αρχικά, την ΕΕ σήμερα. Να τις παρουσιάσουν σαν μια ένωση ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.
Τελευταίος (χρονολογικά) στη χορεία των μεγάλων πολιτικών απατεώνων ο Τσίπρας, επαναλαμβάνει συνεχώς αυτό το ίδιο παραμύθι, βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα στον… ξεπερασμένο Λένιν. «Εχει έρθει η ώρα η Ευρώπη να στρέψει το ενδιαφέρον της στην Ελλάδα με αλληλεγγύη» έγραφε στις 5 Δεκέμβρη στο Twitter, αναφερόμενος στις αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup.
Πριν περάσουν δυο βδομάδες, έφαγε προσωπικά ένα ακόμα γερό χαστούκι. Το φιλοδώρημα που μοίρασε στους χαμηλοσυνταξιούχους, απόλυτα συμβατό με τη μνημονιακή πολιτική, πέρασε από σαράντα κύματα για να εγκριθεί. Η ίδια η διαδικασία αυτής της έγκρισης υπήρξε ένας ακόμα δημόσιος εξευτελισμός για τον Τσίπρα και τους υπουργούς του, καθώς οι ιμπεριαλιστές δεν αρκέστηκαν ούτε στη νομοθετική διάταξη, ούτε στις εξηγήσεις που έδωσαν προφορικά και ο Τσίπρας και οι υπουργοί, αλλά απαίτησαν μια γραπτή δήλωση νομιμοφροσύνης. Μια δήλωση που δεν έχει κάποια πρακτική σημασία από την άποψη της εφαρμογής του Μνημονίου, πολιτικά όμως υπενθυμίζει στο πολιτικό προσωπικό της ελληνικής αστικής τάξης ποιος κάνει κουμάντο και πώς οφείλουν να συμπεριφέρονται.
Η ΕΕ της «ισότητας», της «αλληλεγγύης» και της «πραγματικής σύγκλισης» αποκάλυψε για μια ακόμα φορά τον αποκρουστικό ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Τα πολιτικά επιτελεία των ιμπεριαλιστικών χωρών δείχνουν και πάλι το στυγνό τους πρόσωπο. Δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για τα προσχήματα που τηρούσαν άλλες εποχές.
Ποιος αμφιβάλλει για το μέλλον που μας επιφυλάσσουν; Ενα μέλλον ίδιο και χειρότερο με το ζοφερό παρόν. Αποικισμός της χώρας και κινεζοποίηση του λαού είναι -με λίγα λόγια- αυτό που εφαρμόζουν, αυτό που μας επιφυλάσσουν. Και δεν πρόκειται να βρουν καμιά αντίσταση από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Γιατί αυτές οι δυνάμεις -πέρα από τις δημαγωγικές τους εξαγγελίες- ξέρουν πολύ καλά ποιο σύστημα υπηρετούν και ποια είναι τα περιθώριά του. Ο δικός τους ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός του αποικισμού και της κινεζοποίησης.
Το όχι δεν πρόκειται να το πει η αστική Ελλάδα. Πρέπει να το πει ένας επαναστατημένος λαός, αποφασισμένος να πάρει την τύχη του στα χέρια του.
πηγή: eksegersi.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου