Αν αναρωτηθεί κανείς ποιες ομοιότητες μπορεί να έχει ένα ΤΣΙΡΚΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ, θα μπορούσε να προβάλει τις ισορροπίες, την επικινδυνότητα των εγχειρημάτων, το ρίσκο, ή ακόμα και την τιθάσευση των άγριων θηρίων. Στην ελληνική πραγματικότητα όμως η απάντηση είναι μια . Οι κολοτούμπες. Κολοτούμπες, όχι ρίσκου, αλλά εδάφους, από μακιγιαρισμένους ανιματέρ , τους λεγόμενους κλόουν, που διασκεδάζουν ή ενίοτε τρομάζουν το ακροατήριο.
Ανέτρεξα στο YouTube και παρακολούθησα την ομιλία του κ. Τσίπρα, αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, στο 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, πριν τρία χρόνια.
Το κύριο μήνυμα, μεταξύ άλλων, ήταν: «η ακύρωση των μνημονίων και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζουμε τον οδικό χάρτη της εξόδου από τη κρίση», έλεγε τότε.
Στο 2οΣυνέδριο, όποιος το παρακολούθησε ( από ότι πληροφορήθηκα ευτυχώς ελάχιστοι) θα διαπίστωνε κάνεις ότι ή ο ίδιος άνθρωπος μιλούσε σε διαφορετικό ακροατήριο ή το ίδιο ακροατήριο άκουγε μια ομιλία από διαφορετικό άνθρωπο.
Δυστυχώς ξεγελάστηκα. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα και το ίδιο ακροατήριο που τα άκουγε, συμφωνούσε και χειροκροτούσε.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει καθόλου η στάση ενός κομματικού ακροατηρίου που κινείται καιροσκοπικά στις παρυφές της εξουσίας, όσο ο Έλληνας ψηφοφόρος που άγεται και φέρεται πίσω από σύγχρονους δημαγωγούς.
Δεν είναι δυνατόν να εκστομίζει από το βήμα του Συνεδρίου, του 2ου, ότι «τηρήσαμε τις δεσμεύσεις μας στο ακέραιο»και να υπάρχουν έλληνες που να το πιστεύουν. Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζει μια χώρα σε ανάπτυξη «έτοιμη να εκτοξευτεί»(όπως χαρακτηριστικά είπε) και να βγαίνει την ίδια μέρα η ΕΛΣΤΑΤ και να ανακοινώνει ύφεση 1,3% πολύ περισσότερη από ότι περιμέναμε για το 2015.
Η πολιτική ως σύγχρονη επιστήμη, η οικονομία, ή ακόμα και η κοινωνιολογία δεν χρειάζεται να αναλύσουν άλλο το φαινόμενο. Καιρός είναι να αναλάβει η ψυχαναλυτική. Προφανώς και όχι αναλύοντας τους αριβίστες της πολιτικής , αλλά τους ψηφοφόρους που ψάχνουν απεγνωσμένα κηδεμόνες.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτές τις μεταλλάξεις αρχίζουμε και τις συνηθίζουμε ως φυσικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής αφού πρώτα ξεχνούμε τις αφετηρίες. Με μεγάλη αγωνία θα περίμενα την ομιλία του κ. Τσίπρα στο 3ο Συνέδριο του κόμματος του. Και αν δεν λέγεται ακόμα ΣΥΡΙΖΑ , ποσώς που με ενδιαφέρει. Αυτό όμως που με νοιάζει είναι να την κάνει με την ίδια ιδιότητα που την έκανε στο 1ο Συνέδριο. Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου