"Μισώ και πολεμάω όχι τον καπιταλιστή σαν άτομο, αλλά το σύστημα που του δίνει τα προνόμιά του. Η μεγαλύτερή μου επιθυμία θα ήταν να μπορέσουν να αναγνωρίσουν οι εργάτες ποιοι είναι οι φίλοι τους και ποιοι οι εχθροί τους"
Απόσπασμα από τις απολογίες των 8 συλληφθέντων στο Σικάγο απευθύνονταν όχι μόνο στο δικαστήριο, αλλά και στους εργάτες όπου κι αν βρίσκονταν
Η εργατική Πρωτομαγιά τιμάται ανά τον κόσμο με πορείες και διαδηλώσεις που σκοπό έχουν την προβολή των κοινωνικών και οικονομικών κατακτήσεων της διεθνούς εργατικής τάξης. Στην γειτονιά μας βέβαια έχουμε διαφορετική προσέγγιση πάνω στο θέμα και κάθε χρόνο η πόλη μας μετατρέπεται σε ένα τεράστιο πανηγύρι όπου η εμπορευματοποίηση επεμβαίνει βίαια στην καθημερινότητά μας. Ο παραγκωνισμός της ιστορικής σημασίας της Πρωτομαγιάς των εργατικών αγώνων έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της ζοφερής πραγματικότητας που υφαίνει για όλους εμάς ο κόσμος της αγοράς και της ιδιοκτησίας, της απόλυτης καπιταλιστικής κυριαρχίας. Μιας κυριαρχίας που προσπαθεί να μετατρέψει το αίμα της εργατικής τάξης που έχει χυθεί και εξακολουθεί να χύνεται σε νερό.
Η ιστορία
H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν την 1η Μαΐου του 1886, κλιμακώθηκαν με μια πορεία 90.000 εργατών ενώ οι απεργοί έφταναν τους 350.000 εργάτες κι εργάτριες από 1.200 εργοστάσια. Τρεις ημέρες αργότερα, την 4η Μαΐου, κι ενώ την προηγούμενη ημέρα είχαν σκοτωθεί 4 διαδηλωτές από αστυνομικές δυνάμεις, η αστυνομία έλαβε την εντολή να διαλύσει με τη βία την κινητοποίηση. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν σκοτώθηκαν 6 αστυνομικοί, ενώ σκοτώθηκαν 6 διαδηλωτές ακόμη από αστυνομικά πυρά. Το κράτος οδήγησε σε εκτέλεση δια απαγχονισμού οχτώ συνδικαλιστές με την κατηγορία της συνωμοσίας και με μοναδικό επιχείρημα το ότι με τους λόγους τους υποκίνησαν τις επιθέσεις σε αστυνομικούς.
Το Ελληνικό κράτος και οι κυβερνήσεις του δε διαφοροποιείται όσον αφορά την αντιμετώπιση των εργατικών κινημάτων. Τις πρώτες μέρες του Μαΐου του 1936 οι απεργιακές κινητοποιήσεις των καπνεργατριών και καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη, θα συσπειρώσουν όλο το εργατικό κίνημα σε μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση. Τα γεγονότα κλιμακώνονται και στις 9 Μάη η χωροφυλακή υπό τη διοίκηση του πρωθυπουργού και μέλλοντα δικτάτορα Μεταξά θα ματοκυλίσει τις συγκεντρώσεις επιτιθέμενη με πυρά σε άοπλο πλήθος. Ο εξοργισμένος λαός παρά την τρομοκρατία, θα συγκρουστεί και θα καταλύσει την εξουσία στην πόλη. Ο Μεταξάς θα διατάξει τον στρατό (Σύνταγμα Λαρίσης) να κινηθεί προς τη Θεσσαλονίκη και το πολεμικό ναυτικό να καταπλεύσει στο λιμάνι της.
Άλλη μια ματωμένη σελίδα έρχεται όμως να βαρύνει την ιστορική σημασία της εργατικής Πρωτομαγιάς, όταν την 1η Μαΐου του 1944 οι ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις εκτέλεσαν 200 κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους της δικτατορίας Μεταξά, ο οποίος τους παρέδωσε στους ναζιστές μετά την πτώση της Αθήνας. Η εκτέλεση στο σκοπευτήριο της Καισαριανής επιλέχθηκε από τις χιτλερικές δυνάμεις ως αντίποινα, μετά από την εκτέλεση ναζιστή στρατιωτικού διοικητή και της συνοδείας του στους Μολάους Λακωνίας στις 27 Απρίλη, κατά τη διάρκεια επίθεσης μιας διμοιρίας του 8ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Το σήμερα
Ο σημερινός εργασιακός μεσαίωνας που δημιουργούν για μας ξένοι και ντόπιοι καπιταλιστές σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις τους έρχεται να συνδεθεί με τις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις του Σικάγου του 1886. Μετά από 129 χρόνια προχωράμε με το καπιταλιστικό όραμα μιας γενικευμένης Μανωλάδας, με βίαια επικοινωνιακά σενάρια καταστροφής από κυβερνήσεις και ΜΜΕ και με ωμή καταστολή σε ό,τι αγωνίζεται. Με κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και επιδομάτων, με δημιουργία ανασφάλιστων και επισφαλών θέσεων εργασίας, ελαστικών ωραρίων, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας με πρόσχημα την ''ανταγωνιστικότητα'' και την ''ανάπτυξη'' και με τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες που όχι μόνο κλείνουν το μάτι στα αφεντικά αλλά και με την ΜΚΟ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ συμμετέχουν στην ενοικίαση έμψυχου δυναμικού (''ωφελούμενοι'') σε Δήμους και Περιφέρειες, χωρίς να τους αναγνωρίζεται κανένα εργασιακό δικαίωμα. Αυτό δεν άλλαξε με την πρόσφατη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η ελπίδα που υποσχέθηκε δεν έφτασε ως εδώ.
Είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς. Γιατί τίποτα από όλα αυτά που μας καταργούν δεν μας χαρίστηκε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αγώνες που δόθηκαν στο Σικάγο το 1886 και των καπνεργατών και καπνεργατριών στη Θεσσαλονίκη το 1936 όπως και τόσοι άλλοι ήταν διαρκείς, επίμονοι και επίπονοι. Η 1η Μάη δεν είναι ούτε γιορτή-αργία, ούτε πανηγύρι ούτε εθιμοτυπική διαδήλωση, είναι ΑΠΕΡΓΙΑ.
Κατάληψη Στρούγκα
Δεκελείας 116, Ν. Φιλαδέλφεια
http://strouga.espivblogs.net
strouga@espiv.netΠηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου